يادداشت سردبير٬ شماره ١٨٨
سياوش دانشور
مصر:
تقابل تشديد ميشود!

بدنبال تظاهرات ديروز سه شنبه اول فوريه که قريب پنج ميليون در سراسر مصر در آن شرکت کردند٬ و همينطور پيامهاى دولت آمريکا٬ حسنى مبارک ديشب طى پيامى گفت که در انتحابات آتى کانديد نميشود اما فرمان تغييراتى در قانون اساسى در مورد زمان رياست جمهورى و ديگر اصلاحات را در چند ماه آتى در دستور قرار خواهد داد. او در واقع گفت برخلاف تمايل ميليونها معترض نميرود٬ و اعلام کرد که "از خاک مصر دفاع کرده و در خاک مصر ميميرد". سخنرانى حسنى مبارک شبيه به سخنرانى خامنه اى در ٢٩ خرداد ٨٨ بود. مبارک تحت عنوان مقابله با "ارزال و اوباش" به ارتش و نيروهاى اوباش حکومتى فرمان دستگيرى کسانى را داد که "نظم و مالکيت و امنيت" را زير سوال ميبرند. بلافاصله اوباما اعلام کرد که مبارک تغييرات را بايد "همين حالا" شروع کند.

امروز بعدازظهر چهارشنبه اوباش حکومتى که زير نظر نيروهاى امنيتى مصر سازمان داده شده اند٬ در دفاع از رژيم مبارک به ميدان تحرير آمدند و از مناطق مختلف با چاقو و قمه و زنجير و شليک به تظاهرکنندگان حمله کردند. ارتش هم نظارت ميکرد. ارتش نه در تهاجم به تظاهر کنندگان فعلا وارد عمل شده و نه جلوى اوباش را گرفته است. ارتش دارد با بيانيه دفاع از "کشور و ملت بزرگ مصر" خود را براى کنترل اوضاع آماده ميکند. درگيرى شديدى بين تظاهر کنندگان و طرفداران اوباش رژيم مبارک شروع شده و اخبار در ساعات اول درگيرى از بيش از ۵٠٠ زخمى و تعداد نامعلومى کشته تنها در اطراف ميدان تحرير قاهره سخن ميگويد. در اسکندريه و سراسر مصر نيز درگيرى و تظاهرات وسيع مجددا آغاز شده است.

حرف مردم روشن است: مبارک بايد برود. همين حالا بايد برود. ارتش بايد انتخاب کند که کنار مردم است يا کنار رژيم؟ سياست ديالوگ رژيم با اپوزيسيون را قبول نداريم. رژيم مشروعيت ندارد و بايد برود! حکومت فقر و فساد و بيکارى و ديکتاتورى نميخواهيم! همين واقعيات آمريکا و غرب را ناچار کرده که فشار روى مبارک را بالا ببرد تا کنار بکشد و وضعيت سابق را با تشکيل دولتى انتقالى با اتکا به ارتش اعاده کنند. بنظر ميرسد مبارک و دولت جديدش با سياست ارسال اوباش به خيابانها براى سرکوب مردم انقلابى در تدارک يک کودتاى نظامى با اسم رمز "اعاده امنيت ملى و نظم" است.

رژيمهاى ديکتاتورى در پايان عمر يک درس کهنه را دوره ميکنند. آنها براين باورند که با سرکوب و تطميع و وقت خريدن و وعده ميتوانند موج را از سر بگذرانند. به تمهيدات و توطئه هاى مختلف دست ميزنند. نتيجه اين سياستها عموما شکست است و همين در انتظار مبارک و رژيم اوست. ترديدى نيست که سياست رژيم بدرجه اى مرحله بعدى را تعريف کرده است. مبارک و رژيمش ميتوانست کنار برود و به انتخاب آينده آزاد توسط مردم فرصت بدهد. اما با تداوم سياست سرکوب مردم معترض و انقلابى را ناچار ميکند که سد نيروى سرکوب و ماشين دولتى را با قدرت متقابل درهم بشکنند. رويدادهاى امروز به مردم نشان داد که نبايد به ارگانهاى سرکوب اعتماد کنند و يا آنها را "در کنار مردم" بدانند. منشا قدرت مبارک همين ارگانهاى سرکوب است و نفى ديکتاتورى سرمايه و تضمين آزاديهاى سياسى و اجتماعات و تحزب و تشکل نيز در گرو درهم کوبيدن ماشين دولتى سرکوب در گام اول است.

کارگران و مردم انقلابى مصر براى روياروئى با اوضاع جديد و پيشروى بايد فورا و بطور گسترده دست بکار سازماندهى قدرت توده اى در پائين شوند. بايد شوراها را بعنوان ارگانهاى اعمال اراده توده اى و بمثابه ارگانهاى قيام عليه رژيم کهنه برپا دارند. راسا کارخانه ها و محلات را بدست گيرند و شاهرگ هاى اقتصاد جامعه را در کنترل خود گيرند. کارگران و مردم محروم بدرجه اى که اعمال قدرت ميکنند ميتوانند نقشه هاى بالائى ها و نقطه سازشهاى بالائى ها  به اعتراض شان را عقب برانند و با شکست مواجه کنند. سوال اصلى امروز هنوز اينست که مبارک و رژيمش بايد برود. اگر اين اتفاق با عقب نشينى مبارک و رژيمش صورت نگيرد٬ توسط نيروى انقلابى و قيام کنندگان تحقق خواهد يافت. تقابل برسر دفاع از گذشته و عبور از آن تشديد ميشود. راه سومى وجود ندارد. مبارک بايد برود! رژيم بايد برود! *